Tatarak zwyczajny (Acorus Calamus L.) – gatunek byliny. Pochodzi prawdopodobnie z Indii i Chin, lecz rozpowszechnił się na różne strefy klimatyczne. Do Polski przywieźli go Tatarzy lub Turcy w czasie najazdów. Stąd jego ludowa nazwa tatarskie ziele. Tatarak jest znany również jako: kalmus, ajer, szuwar, łącz, lepich. Rośnie w całym kraju nad brzegami jezior, stawów, strumieni, na mokradłach i bagnach. Roślina olejkodajna, jadalna, kosmetyczna i lecznicza, o szerokich zastosowaniach w różnych kulturach na całym świecie. Kłącze tataraku jest silnie aromatyczne (zwłaszcza po przełamaniu), o zapachu cynamonowokamforowym.

Z kłącza tataraku pozyskuje się: olejek eteryczny, garbniki, gorycze, śluz, węglowodany, kwasy organiczne, sole mineralne.

Magiczne właściwości: Tatarak jest jedną z roślin biblijnych – wymieniony w księgach jako „wonna trzcina”. Podobno obok mirry, cynamonu i kasji był składnikiem olejku pomazania. służącego do namaszczania. Wśród wielu plemion Indian Ameryki Północnej tatarak był bardzo ceniony i powszechnie używany jako lek na niemal każda chorobę.Wierzy również w niego moce magiczne. Indianie z plemienia Dokotów chronili się przez strachem przez walką smarując twarz papką z przeżutego kłącza tataraku. Indianie Chippewa tworzyli z niego napar, który dzięki swoim właściwościom przeganiał węże oraz przyciągał ryby do spryskanych nim sieci.

  • Zapach: cynamonowo-kamforowy
  • Działanie: przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne
  • Składnik kosmetyku: sproszkowane kłącze tataraku