Lawenda wąskolistna, l. lekarska (Lavandula angustifolia). Znana pod ludowymi nazwami: bławatka i czyszczecz. Pochodzi z terenów Morza Śródziemnego. W Polsce jest hodowana na plantacjach oraz ogródkach czy balkonach ponieważ dobrze przy niej rosną warzywa, drzewka owocowe i inne zioła. Nazwa pochodzi z łacińskiego lavo, lavare – myć, kąpać się. W czasach starożytnych była składnikiem środków myjących i olejków służących do balsamowania ciał. Lawenda ma bardzo intensywny zapach o działaniu uspokajającym i kojącym. Jej woń również odstrasza komary, moskity czy mole. Działa przeciwskurczowo na mięśnie gładkie oraz antyseptycznie. Ma szerokie zastosowanie medyczne m.in. w dolegliwościach układu pokarmowego, działa przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie, łagodzi oparzenia i podrażnienia skóry.
Najważniejszymi substancjami aktywnymi w lawendzie lekarskiej są olejek eteryczny (octan linalolu, kamforę, β-ocymen, 1,8-cineol) oraz garbniki, triterpeny(kwas ursolowy), kumaryny, fitosterole, antocyjany i związki mineralne. Olejek ma właściwości aromaterapeutyczne (uspokaja, poprawia nastrój) oraz bakteriobójcze.
Magiczne właściwości: Ksiądz Krzysztof Kluk – polski przyrodnik w swojej książce „O roślinach, ich utrzymaniu, rozmnożeniu i zażyciu” z 1778 roku opisał zastosowanie lawendy na „zawrot głowy, paraliż, kurcz i drżenie członków” oraz proceder dodawania do chleba kilku kropel olejku lawendowego, aby nie pleśniał i nie czerstwiał. Od wieków wierzono, że lawenda ma właściwości magiczne. Podobno jej zapach zapewnia spokojne czy prorocze sny oraz przyciąga mężczyzn. Palenie kadzidła z dodatkiem lawendy może przynieść mam szczęście, radość, zgodę i harmonię.
